Dziecko
Artykuły na temat wychowania dzieci
Wszystkim dzieciom życzę, aby spełniły się wasze najpiękniejsze i najlepsze marzenia
2008-08-23 Kałuski Bogusław, BLK
Jak urządzić pokój dla dziecka, jak rządzić dom lub mieszkanie gdy pojawia się dziecko. - Aktualizacja 26.03.2014
Celem jest takie ukształtowanie przestrzeni, aby dobrze służyła i rodzicom i dziecku. Rodzicom ma ułatwiać pracę, a dziecku ma ułatwiać rozwój i dobre samopoczucie.
Pierwsza sugestia dotyczy pokoju dziennego. Najpraktyczniej jest, gdy pokój ten jest połączony się z kuchnią. Bez ściany i bez przegradzających szaf czy zabudów. Już sam kolor i wystrój ścian, różne meble oraz inny rodzaj podłogi wyraźnie stworzą dwa światy. W kuchni trzeba zadbać o dobrą wentylację. We współcześnie budowanych domach kratki wentylacyjne powinny znajdować się w każdym pomieszczeniu.
Wygoda dla rodziców (przede wszystkim dla matki) polega na tym, że może robić coś w kuchni widząc bez przerwy dziecko. Dziecko zaś może się bawić w pokoju widząc matkę w kuchni lub przechodzić czy raczkować za matką do kuchni. Kontakt jest stale utrzymywany, dziecko nie wpada w lęk, gdy mama wychodzi do kuchni. – Tym bardziej jest to wygodne, gdy dziecko jest jeszcze we wieku niemowlęcym i leży w łóżeczku czy kołysce w pokoju dziennym.
* * *
Inny ważny element to łóżko w sypialni. Najlepiej jeżeli jest duże, nawet wielkie, szerokie na 2 m. W takim łóżku zmieszczą się oboje rodzice oraz dziecko. Ważne jest, aby łóżko było faktycznie duże. Dzieci przecież rosną, zaś małe dzieci kręcą się we śnie i czasem ustawiają się w poprzek. Gdy w ciągu dnia dziecko jest kładzione spać, to śpi najspokojniej, gdy matka jest blisko. Dla zapracowanych mam jest najlepiej, jeżeli kładą się w dzień razem z dzieckiem. A jeżeli mają trochę sił, to mogą tam wygodnie poczytać książkę. – Dla dziecka zysk z takiej aranżacji polega na tym, że jest w stałym kontakcie cielesnym z mamą, śpi spokojnie i długo, budzi się w dobrym nastroju. – Dzieci, którym pozwala się spać z rodzicami, z czasem same zgłaszają chęć spania w swoim łóżku i w swoim pokoju.
Inny wariant to dostawianie małego łóżeczka bezpośrednio do dużego łóżka rodziców. Jeżeli jednak brakuje miejsca, to lepiej wybrać duże łóżko dla wszystkich. Na dłuższą metę duże łóżko jest najwygodniejsze, bo wtedy dziecko śpi spokojniej i w sumie wszyscy są bardziej wyspani.
* * *
Obok łóżka można stosować hamak (płócienny). Dzieci uwielbiają huśtanie i spanie w hamakach. Także dla dorosłych jest to wspaniały odpoczynek.
* * *
Trzeba jeszcze wspomnieć o kąciku dla dziecka. Powinien być to większy kawałek ciepłej podłogi. Wyłożony czymś miękkim, aby dziecko uczyło się upadać, bo pamiętajmy, że swoboda fizyczna prowadzi do rozwoju umysłowego. Tak duży, żeby można tam było koło dziecka usiąść, czy nawet położyć się. Plus regał i stolik z krzesełkiem. Powinienem tam panować porządek w tym sensie, że rzeczy powinny mieć swoje stałe miejsca. Wszystko trzeba odstawiać na swoje stałe miejsce. Każda zabawka powinna mieć miejsce na konkretnej półce. W ten sposób dzieci czuję się u siebie, a także uczą się porządku. Nie ma sensu przymuszać dzieci do układania rzeczy. Dziecko sprząta raz na dziesięć razy i mało dokładnie. Gdy jednak my będziemy to robić chętnie, to dzieci będą nas naśladować i z czasem będą traktować ten porządek jako rzecz naturalną. - Gdy dziecko skończyło się bawić jakąś zabawką i bierze drugą, to trzeba tę pierwszą odstawić na miejsce, aby nie było chaosu. Dzieci, które obserwują, że odkładamy rzeczy na miejsce, potrafią chętnie same je odkładać. Najpierw trzeba je zachęcić. Nie ma jednak potrzeba zachwalania – widok porządku jest wystarczającym uzasadnieniem. Dziecko nie ma robić tego dla uzyskania naszej pochwały, lecz właśnie dla tworzenia porządku. Nam przecież też pracuje się lepiej w miejscach uporządkowanych.
Przy tej okazji zacytuję Suzuki, który jest twórcą znanej w świecie szkoły nauczania dzieci grania na instrumentach muzycznych. Powiedział on – za Marią Montessori - że dzieci bawią się wtedy, gdy nie mają nic lepszego do roboty.
* * *
I jeszcze słowa o kolorach. – Tło powinno być jasne, ciepłe, w odcieniach żółtego. Przydatne są też elementy w każdym innym kolorze (dzieci lubią kolor czerwony). Te dodatki powinny być wyraźne w kolorze i w formie, zwłaszcza gdy chodzi o dzieci malutkie. – Jako tło nie są wskazane kolory zimne, jak biały, niebieski, zielony czy ciemne, jak brązowy. – W każdym przypadku tło (a więc podłogi, ściany, meble) powinno być spokojne, a nie pstrokate. Zabawka na tym tle ma być widoczna tak wyraźnie, jak obraz na ścianie.
* * *
I słowo o dobrym powietrzu. - Kto może, powinien zadbać, aby w każdym pomieszczeniu był otwór wentylacyjny z regulowaną kratką.
* * *
26.03.2014
Gdy dorośli się kochają, chcą z sobą przebywać i razem coś robić.
Jest oczywiste, że dzieci kochają rodziców, a więc jest naturalnym, że też chcą z nimi przebywać.
O ile dorośli względnie łatwo znoszą kilkugodzinna rozłąkę z ukochanymi, to dzieci chcą zobaczyć mamę i przytulić się nawet co kilka minut, a swoje zabawki czy biurko najchętniej mieliby w kuchni, aby mieć kontakt wzrokowy.
Dopiero około 10-12 roku, gdy zaczynają być ważni koledzy i koleżanki, a zwłaszcza gdy dzieci dojrzewają seksualnie, pojawia się naturalna potrzeba posiada osobnego własnego miejsca, np. pokoju.
Telewizja, komputery oraz Internet powodują, że dzieci jakby nurkują w świeci, który odwraca ich uwagę od naturalnego, rodzinnego otoczenia. Z tego względu telewizor powinien znajdować się w pomieszczeniu wspólnym, gdzie dorośli cały czas mają wgląd w to, co oglądają dzieci. Tym bardziej komputer dziecka powinien znajdować się w pomieszczeniu wspólnym, aby dorośli widzieli, co robią dzieci. W ten sposób dzieci mogą zostać nauczone reguł w miarę bezpiecznego używania komputerów oraz przebywania w świecie wirtualnym.
* * *
O meblach i sprzętach dla dzieci zobacz w artykule:
Jakie wybrać meble i sprzęty dla dzieci. Łóżeczko dla dziecka. Kołyska. Wózek. Chusta. Nosidło. Hamak.
http://www.swiatopoglad.kaluski.biz/dziecko.php?id=40